Rode Tulband danste vloekend en gillend achter zijn handlangers. Conans kromzwaard schoot naar voren als de tong van een cobra en een Zamoriaan slaakte een gil en viel, zijn handen over zijn buik geklemd. Jillad wilde toesteken, maar struikelde over hem en viel. Voor de kluwen vloekende, kronkelende figuren die de deuropening versperde zich kon ontwarren draaide Conan zich om en rende de binnenplaats over naar een muur waarover de Kezankiër al verdwenen was. Conan stak zijn wapens terug in de schede, sprong naar boven, greep de rand beet en zwaaide zich omhoog. Eén blik kon hij slaan op de zwarte kronkelige straat aan de andere kant van de muur. Toen smakte er iets tegen zijn hoofd en hij stortte slap naar beneden, de schaduwen van de straat in. Huiveringwekkend wild en furieus is de barbaar Conan. Hij strijdt tegen monsters en gedrochten, tovenaars en heksen en plundert afgelegen steden en duistere landen, hij ziet pracht en praal en goud en edelstenen en vrouwen...

Tags: Robert E. Howard